جلسه بیست و یکم معرفی سازه های فولادی

جلسه بیست و یکم معرفی سازه های فولادی

جلسه بیست و یکم معرفی سازه های فولادی

با جلسه بیست و یکم معرفی سازه های فولادی در خدمت شما هستیم.

مواد افزودنی بتن

مواد اصلی تشکیل دهنده بتن عبارت اند از سیمان، آب و مصالح سنگی، به طور کلی هر ماده دیگری که غیر از مواد اصلی به بتن (یا ملات یا دوغاب) در ضمن ساخت افزوده شود، ماده افزودنی نامیده می شود. مواد افزودنی معمولاً به صورت گرد یا مایع هستند و یک یا چند ویژگی بتن را تغییر داده، برخی از آنها را اصلاح می کنند و بعضاً ممکن است سبب اختلال و بروز عیب در پاره ای از ویژگی های مطلوب بتن شوند.

گروه بندی کلی مواد افزودنی عبارتست از:

مواد حباب ساز

مواد حباب ساز، حباب های بسیار ریز هوا (به قطر متوسط ۵۰میکرون) را در بتن ایجاد می کنند. تولید حباب هوا در بتن سبب بهبود کیفیت بتن تازه از نقطه نظر کاهش نسبت آب به سیمان، کارایی بهتر، جلوگیری از جدا شدن مواد و رو زدن شیره بتن می گردد و سبب پایداری بتن سخت شده در برابر یخ زدگی و مواد یخ زدا نیز می شود. وجود حباب هوا تأثیر چندانی بر کاهش مقاومت فشاری بتن ندارد، بلکه گاهی اوقات به علت کاهش نسبت آب به سیمان، در مجموع موجب افزایش مقاومت آن نیز می گردد. بتن با حباب هوا نفوذ ناپذیرتر از بتن معمولی است و از این رو مقاومت آن در برابر سولفات ها بیشتر خواهد بود.

عمده ترین مواد حبابساز (کفزا) عبارتند از: صمغ های طبیعی چوب، چربی های حیوانی یا نباتی و اسیدهای چرب آنها، صابون ها و مواد پاک کننده پایدار ماندن کف، از خواص ضروری آن است و در غیر این صورت حباب ها در اثر وزن بتن خواهند ترکید. از این رو علاوه بر مواد کفزا مواد پایدار کننده حباب نیز افزوده می شود. معمولاً حجم حباب هوای وارده در بتن از ۴ درصد تا ۸ درصد است. در موقع لرزاندن، مقداری از حباب های هوا از بتن خارج می شوند که در صورت لزوم با افزودن میزان مواد حبابساز این کمبود را جبران می کنند.

خواندن مطلب
جلسه شانزدهم معرفی سازه های فولادی

مواد کاهنده آب

مواد کاهنده آب برای کاهش مقدار آب اختلاط مورد نیاز در تولید بتن با روانی معین یا افزایش روانی بتن برای مقدار معینی آب به کار می روند. بسیاری از مواد کاهش دهنده آب می توانند باعث تأخیر در گیرش بتن شوند و برخی از آنها ممکن است تسریع کننده گیرش باشند و گروهی تولید حباب هوا نیز بنمایند. مواد کاهنده آب با مقدار سیمان و اسلامپ ثابت، باعث افزایش مقاومت بتن با کاهش در بروز خطر آب انداختن یا رو زده شدن بتن و جداشدگی اجزا و کاهش نفوذپذیری بتن می گردند. مواد کاهنده آب، غا لب از اسیدهای لیگنوسولفینیک یا اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک و نمک های آنها ساخته می شوند.

مواد کندگیر کننده

مواد افزودنی کندگیر کننده برای کاهش تأثیر هوای گرم بر گیرش بتن، گاهی اوقات برای طولانی کردن زمان گیرش در کارهای حجیم مانند سدهای بزرگ بتنی یا پمپ کردن بتن در فواصل زیاد یا حمل بتن آماده در مسافت های دور به کار می روند. مصرف این مواد معمولاً موجب کاهش مقاومت اولیه بتن می شود. اغلب کندگیر کننده ها، روان کننده یا عامل کاهنده آب بتن نیز هستند. در برخی از آنها حباب هوا نیز ایجاد می شود. معمول ترین کندگیر کننده ها سولفات کلسیم است که برای تنظیم زمان گیرش سیمان در موقع آسیاب کردن کلینگر به آن اضافه می شود. شکر به مقدار حدود ۰٫۱ درصد وزن سیمان اثر کمی در کندگیر کردن دارد و هنگامی که مقدار آن به ۰٫۲ درصد برسد، ممکن است گیرش نهایی را تا ۷۲ ساعت نیز تأخیر اندازد. پودر شیر کم چربی، انواع نشاسته کلرورهای آمونیوم و آهن، اکسی کلرورها، برات و تارتارات کلسیم و بیکربناتهای قلیایی گیرش سیمان را به تأخیر می اندازند.

خواندن مطلب
جلسه دهم معرفی سازه های فولادی

ادامه در جلسه بعد….

این قسمت از محتوا مخصوص کاربران عضو سایت است. برای نمایش کامل محتوا باید در سایت عضو شوید یا وارد حساب کاربری خود شوید !

 

علی رضایی هستم هدف من در راستای ایجاد این فضای آموزشی تبادل فکر، علم و فناوری است که جامعه مهندسی به شدت به آن نیازمند می باشد پس با تمام توان برای احیای این هدف می کوشم.

عضویت

مقاله های مرتبط :

دوره های آموزشی مرتبط :

دیدگاه خود را بیان کنید :

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

۱ دیدگاه برای این مطلب ثبت شده است

  1. Reza
    ۸:۵۷ ۱۳۹۶/۰۵/۳۰

    سلام خسته نباشید.

    ادامه جلسات گذاشته نشد؟؟